HALİT ALPER ŞİMŞEK
1972 yılında Ankara’da doğdum. İlköğretimi tamamlarken 12 Eylül darbesine çok küçük yaşlarda şahit oldum. Babam bu süreçte Mamak Askerî cezaevinde kaldı. O zamanlar bir kütüphaneye bir de Anıtkabir’e sürekli ziyaretler yapılırdı. On binlerce öğrenciden birisi de bendim.
Küçük yaşlardan itibaren araştırma ve öğrenmeye karşı konulamaz bir ilgiyle nerdeyse bilmediğim hiçbir şey olmasın nazarıyla hayata bakardım. Diğer çocuklar gibi oyun oynamak, eğlenmek bana hiç cazip gelmezdi. Babamın mesleği öğretmenlik olduğu için Türkiye’nin dört bir yanını dolaştık. Nihayet İlk yüksek öğrenim Ege üniversitesi tekstil iken bir felsefe bölümünde okuyan arkadaşımın teşviki sayesinde edebiyata yöneldim.
”Benim fizik, kimya, matematikle ilgim var. Edebiyat en son yapacağım iştir ” desem de bir edebiyat öğretmeni olma yolunda Erciyes Üniversitesi Edebiyat Fakültesinde öğrenciliğimi devam ettim. Bir yandan okula giderken bir yandan da çalışıyor ve ev geçindirmek zorunda kalıyordum. Siyasi nedenlerle farklı suçlamalara maruz kalsam da okulu bitirip edebiyat öğretmeni oldum.
Hayat maceram aynen Kahraman Yolculuğuna benzeyen süreçler içinde devam etti. Bazı yaşananlar asla bu sayfada yer alamaz ve anlatılamaz. Çünkü anlatılamaz. Her seferinde şeytandan daha kötü olan ve türlü hileyi tuzağı yapmaktan çekinmeyenlere karşı sürekli yenilmez azimle mücadele ederek devam ettim. Daha dün gibidir. Ahlat yatılı bölge ilköğretim okulunda sürgün edilme haberini öğrencilerimle paylaştığım anda bütün sınıf gözyaşları ile kitapları ıslatmıştı. 400 öğrencim beni bağırarak uğurladı.
Kitap yazmak ve bilinçlendirme çalışmaları hak ediş sahibi olan öğrencime ışık oldum. Beş yıldır beni görevden el çektirene kadar devam edecek bir mücadele içinde sadece yazdığım kitaplarım ve bilinç gücümle mücadele etmek zorunda kaldım. Bu mücadele bana sarsılmazlık ve eğilmezlik ilkesini kazandırdı. Bu sayede göklerden bir elin uzanıp bana yardımcı olacağı inancından ya da bir kahramanın bize yardımcı olmak için geleceği doğmasından tamamen kurtuldum.
Hayatın pusulası olması için Evrensel İlahi Yasalar kitabımı uzun yılların deneyimle sabit birikimiyle yazmayı uygun gördüm.
Hakikate kişinin tek başına ulaşabileceğini ve dört hakikat unsurunu bütünleştirerek sağlam bir zeminde ilerleyebileceğini keşfettim. Bilim, felsefe; din ve hikmet bütünleştiği anda bize en büyük fener olduğunu net biçimde belirtirim. Bütün çalışmalarımda dört unsuru bir araya getirerek hayattaki deneyimlerin bilgiden bilgeliğe doğru tekâmül sürecinde gireceğini hayat görüşü haline getirdim. Eserlerim sadece edebiyat alanında değil bütün insanı ve hayatın pusulası olan bilinçli yükselişi esas alıyorum.